Alessandro Giuseppe Antonio Anastasio Volta

 

Ur. 18 lutego 1745 w Como, zm. 5 marca 1827 tamże – włoski fizyk, wynalazca, konstruktor, fizjolog, hrabia, tercjarz franciszkański.

 

Z początku jego rodzice obawiali się, że ich syn jest upośledzony, gdyż do piątego roku życia nie potrafił zupełnie mówić. Gdy jednak zaczął uczęszczać do prowadzonej przez jezuitów miejscowej szkoły, okazało się, że młody Volta znacznie przewyższa intelektualnie większość rówieśników. Już wtedy wykazywał ogromne zainteresowanie fizyką, a zwłaszcza elektrycznością. Już w wieku osiemnastu lat zaczął korespondować ze znanym paryskim fizykiem Abbe Nolletem.

W 1774 skonstruował elektrofor, umożliwiający elektryzowanie ciał. W 1776 odkrył metan – główny składnik gazu błotnego. Eksperymentował z zapalaniem gazów w zamkniętej przestrzeni przy użyciu iskry elektrycznej. W roku 1781 skonstruował elektroskop, umożliwiający pomiary elektryczności. W 1782 skonstruował kondensator. W 1800 skonstruował ogniwo Volty poprzez zanurzenie płytek miedzi i cynku w wodnym roztworze kwasu siarkowego, a w 1801 zaprezentował przed samym Napoleonem Bonaparte stos Volty. Zafascynowany cesarz uczynił go hrabią, senatorem Królestwa Włoch, odznaczył specjalnym medalem i wyznaczył bardzo wysoką stałą pensję. Prócz tego Volta otrzymał także Legię Honorową.

W 1779 Alessandro Volta został profesorem fizyki na uniwersytecie w Pawii. Zajmował to stanowisko przez 25 lat. W 1794 Volta pojął za żonę Teresę Peregrini, córkę Ludovico Peregriniego. Volta był człowiekiem głęboko religijnym, codziennie zapalał lampkę przed wizerunkiem Matki Bożej i codziennie odmawiał przy domowym ołtarzyku różaniec. Był tercjarzem franciszkańskim. Przez wiele lat prowadził spór dotyczący natury elektryczności z Luigim Galvanim.