Amedeo Avogadro

znany też jako Amadeo Avogadro[1]; ur. 9 sierpnia 1776 w Turynie, zm. 9 lipca 1856 tamże – włoski fizyk, jeden z najważniejszych na przestrzeni wieków naukowców rozwijających atomistyczną teorię budowy materii.

 

 

Pełne jego nazwisko brzmiało: Lorenzo Romano Amedeo Carlo Avogadro hrabia di Quaregna e Cerreto, zawsze jednak podpisywał się jako Amedeo Avogadro. Pochodził z rodu o tradycjach prawniczych, członkowie jego rodziny zajmowali wysokie stanowiska w aparacie państwowym i w jurysdykcji, ojciec był prawnikiem i senatorem. Sam też, zgodnie z rodzinną tradycją ukończył studia prawnicze i rozpoczął pracę jako prawnik. Znał język francuski, angielski i niemiecki oraz literaturę grecką i łacińską. Zainteresowały go jednak nauki przyrodnicze, sam dokształcał się i rozpoczął samodzielne doświadczenia fizyczne i chemiczne. W 1806 opublikował w czasopiśmie Journal de Physique wyniki swoich doświadczeń z elektrycznością. W 1809 został profesorem filozofii naturalnej w liceum w Vercelli, w 1820 profesorem fizyki matematycznej na uniwersytecie w Turynie, jednakże w latach 1822-1834, gdy uniwersytet został zamknięty, Avogadro znów wrócił do zawodu prawnika.

Był żonaty z Felicitą Mazzé, która urodziła mu 6 synów. Oprócz pracy prawniczej i naukowej brał aktywny udział również w pracach komisji do spraw edukacji, miar i wag, meteorologii. Nigdy jednak nie zabiegał o żadne zaszczyty, za życia był mało znany, po jego śmierci jedynie lakonicznie wspominano, że był domatorem, człowiekiem religijnym i spokojnym. W 1850, w wieku 74 lat przeszedł na emeryturę jako profesor Uniwersytetu w Turynie.